Laatst kreeg ik de vraag waarom ik ondernemer ben geworden. Vandaag is het precies 1 jaar geleden dat ik mijn bedrijf heb ingeschreven bij de Kamer van Koophandel. Een mooi moment om deze vraag te beantwoorden.
Een stukje geschiedenis ……
Na mijn afstuderen in 2003 (International Business and Languages) begon mijn zoektocht naar werk. Ik ben toen eigenlijk al best snel bij ABN AMRO terechtgekomen. Eerst op uitzendbasis en na een jaar al met een vast contract. In die tijd ging dat nog zo snel en makkelijk. De financiële wereld is een snelle, rationele en zakelijke omgeving waarin ook veel gevraagd wordt van de medewerkers. De eerste jaren heb ik het prima naar mijn zin gehad. Daarna begon het te kriebelen. Er ontbrak iets, maar ik wist niet wat dit “iets” was. Ik ben hier naar op zoek gegaan.
Ik kwam er achter dat ik mijn zachte en gevoelige kant niet volledig kon inzetten in mijn werk. Alleen bij het coachen van collega’s en medewerkers kon ik dit goed kwijt. Dit gaf mij enorm veel energie. Ik heb toen besloten om in mijzelf te investeren en ben, naast mijn baan, een coachopleiding gaan volgen. Tijdens deze opleiding begon het zaadje “eigen ondernemer” te groeien. Mijn kernwaarden betrokkenheid, oprechtheid, eerlijkheid en vrijheid werden steeds belangrijker voor mij en deze kwamen binnen de bank niet goed tot zijn recht.
Vorig jaar heb ik uiteindelijk de knoop doorgehakt om voor mijzelf te beginnen. Mijn baan verhuisde van Zwolle naar Amsterdam. En ondanks dat ik echt nog een baan had, zag ik het niet zitten om elke dag 5 – 6 uur onderweg te zijn voor mijn werk. En ja… dan besluit je niet mee te gaan… en dan? Weggaan bij de bank of binnen de bank wat anders zoeken? Ik heb toen rigoureus besloten om weg te gaan bij de bank en voor mijzelf te beginnen. Zo gezegd, zo gedaan…
Mijn reis naar ondernemerschap……
Ik kom niet uit een ondernemersgezin. Ik heb altijd in loondienst gewerkt en wist ook niet anders. Wel heb ik het altijd leuk gevonden om mijn grenzen op te zoeken en deze te verleggen.
Mijn reis begon in maart 2019. Ik was formeel boventallig en kon via het mobiliteitscentrum van de bank een traject volgen om eigen ondernemer te worden. Erg leuk om te doen. Een traject waarin alle aspecten aan bod kwamen. Zo ging ik aan de slag met mijn ondernemersplan. Daar kwam al snel de vraag naar voren “Waarom wil ik dit?”. Dit ben ik gaan onderzoeken.
Wanneer ik mijn coachees aan het coachen ben dan krijg ik enorm veel energie. Ik zie ze groeien, ik zie ze stappen maken die ze voorheen voor niet mogelijk bestempelden. Al snel kwam ik er achter dat ik hier meer mee wilde gaan doen. Tijdens het tweede jaar van mijn coachopleiding ontdekte ik meer en meer mijn eigen stijl en begon mijn doelgroep ook helderder te worden. Vrouwen met chronische pijn.
Zoals jullie weten heb ik zelf sinds mijn 11e chronische pijn. Het heeft mij heel veel tijd gekost alvorens ik kon zeggen dat ik mijn chronische pijn in mijn fundering heb verwerkt. Om even in clichés te praten… ik heb het een plekje gegeven. Ik heb dit voornamelijk zelf gedaan. Psychologen konden mij hier niet goed mee helpen. Natuurlijk hebben zij mij geleerd om op een andere manier naar mijn eigen gedrag te kijken en om dit te veranderen. Ik heb vele methoden geleerd om te kunnen ontspannen en het heeft mij zeker geholpen om er over te praten.
Ik heb echter altijd het stukje “ervaringsdeskundigheid” gemist. Het is heel makkelijk voor een “gezond” iemand om te zeggen “Je moet meer bewegen” of “Een goede nachtrust doet wonderen”. Allemaal heel goed bedoelde adviezen, die op dat moment volledig de plank mis slaan. Simpelweg omdat ze niet weten wat het is om een chronische aandoening te hebben en ook niet weten wat bijvoorbeeld “meer bewegen” teweeg kan brengen. Juist het stukje ervaringsdeskundigheid zorgt ervoor dat ik weet wat er kan gebeuren zodra je meer gaat bewegen en ik weet hoe lastig het kan zijn om een goede nachtrust te krijgen. Ik weet echter ook uit eigen ervaring hoe je hier door heen kunt komen en wat je kunt doen om je nachtrust te bevorderen.
Waar ik mij toentertijd aan irriteerde was hoe makkelijk onderwerpen zoals werk en meedoen in de maatschappij aan de kant werden geschoven. Ik werd letterlijk door het UWV uitgelachen toen ik trots vertelde dat ik wilde gaan werken. Gelukkig is dat tegenwoordig wel aan het veranderen. Werk of een andere vorm van meedoen in de maatschappij is erg belangrijk voor herstel. Wanneer je werkt …. al dan niet betaald …. heb je een doel om je bed uit te komen. Het maakt niet uit of het een functie is voor 1 uur in de week of 40 uur in de week. Je bent bezig, je bent er voor anderen en je hebt een doel om mee te werken.
Mijn irritaties tijdens mijn eigen pad naar veerkracht hebben ervoor gezorgd dat ik voor mijzelf ben begonnen. Als ik zelf iemand tegen was gekomen op mijn pad die mij had kunnen helpen dan was het vele malen sneller gegaan. Dit tijdsverlies wil ik anderen besparen.